άρθρο της Φιόρα Μαυροπούλου [2013]
Το θέμα επιδέχεται εκτενή ανάλυση, καθώς η σημερινή κατάσταση και δομή της κοινωνίας μας έχει αλλάξει ριζικά.
Όχι μόνο ηθικά, οικονομικά αλλά και κοινωνικά και παγκόσμια.
Βρισκόμαστε σε μια ηθική και γενική κοινωνική κατάπτωση. Η διαπίστωση αυτή είναι εύκολη, εφόσον δεν επικρατεί πλέον η δικαιοσύνη και η αγάπη και δύσκολη, αφού πέρα από αυτά, υπάρχει και μεμονωμένη και οργανωμένη φιλανθρωπία. Στις δύο αυτές τελευταίες, αντίθετες «επιφανειακά» θέσεις φαίνεται
έκδηλα, ότι η ζωή του ανθρώπου στην κοινωνία σχετίζεται άμεσα με τους ηθικούς κανόνες. Ωστόσο σε καταστάσεις απελπισίας επικρατεί ακόμα ως ένα βαθμό, η ελπιδοφόρα ανταγωνιστικότητα του ατόμου.
Η χαλάρωση που επικρατεί στη σημερινή κοινωνία, από πλευρά ηθικής, προέρχεται από την απομάκρυνση του ανθρώπου από τις ηθικές αρχές (δικαιοσύνη, αγάπη, αλληλεγγύη, ανθρωπισμός), σε κάθε βήμα της ζωής του. Είναι ευκολότερο να παραβούμε τους κανόνες της ηθικής (όπως σεβασμός αξιοπρέπεια), καθόσον δεν υπάρχει άμεσα η ποινή και η τιμωρία, όπως συμβαίνει με τους νόμους της Πολιτείας.
Επομένως, η συμμόρφωση με αυτούς απαιτεί απομάκρυνση
των εγωπαθών μας τάσεων.
Σήμερα, ο αγώνας για την επιβίωση είναι οξύτερος από
άλλες εποχές του παρελθόντος και έτσι η παρανομία είναι «ευκολότερη». Οι πολιτικοί ηγέτες που από αρχομανιστική σκοπιμότητα, μοιράζουν αφειδώς δικαιώματα, η βιομηχανοποίηση και η αστικοποίηση του ανθρώπου, καθώς και η έκλυση των πολιτικών ηθών και η άμβλυνση της σκληρότητας του νόμου, τον οδηγούνε στον αριβισμό (πολιτικό τυχοδιωκτισμό) και στον ηθικό αμοραλισμό.
Εν τέλει, δεν είναι αναγκαίο (και προφανώς ορθό) να ταυτίζουμε το πολιτικό ενδιαφέρον με τον κομματικό φανατισμό και το μίσος. Στο πρώτο κυριαρχεί το «όλοι», ενώ στο δεύτερο το «εγώ και το εμείς»! Θέσεις καθαρά αντικοινωνικές και ανήθικες.
Όχι μόνο ηθικά, οικονομικά αλλά και κοινωνικά και παγκόσμια.
Βρισκόμαστε σε μια ηθική και γενική κοινωνική κατάπτωση. Η διαπίστωση αυτή είναι εύκολη, εφόσον δεν επικρατεί πλέον η δικαιοσύνη και η αγάπη και δύσκολη, αφού πέρα από αυτά, υπάρχει και μεμονωμένη και οργανωμένη φιλανθρωπία. Στις δύο αυτές τελευταίες, αντίθετες «επιφανειακά» θέσεις φαίνεται
έκδηλα, ότι η ζωή του ανθρώπου στην κοινωνία σχετίζεται άμεσα με τους ηθικούς κανόνες. Ωστόσο σε καταστάσεις απελπισίας επικρατεί ακόμα ως ένα βαθμό, η ελπιδοφόρα ανταγωνιστικότητα του ατόμου.Η χαλάρωση που επικρατεί στη σημερινή κοινωνία, από πλευρά ηθικής, προέρχεται από την απομάκρυνση του ανθρώπου από τις ηθικές αρχές (δικαιοσύνη, αγάπη, αλληλεγγύη, ανθρωπισμός), σε κάθε βήμα της ζωής του. Είναι ευκολότερο να παραβούμε τους κανόνες της ηθικής (όπως σεβασμός αξιοπρέπεια), καθόσον δεν υπάρχει άμεσα η ποινή και η τιμωρία, όπως συμβαίνει με τους νόμους της Πολιτείας.
Επομένως, η συμμόρφωση με αυτούς απαιτεί απομάκρυνση
των εγωπαθών μας τάσεων.
Σήμερα, ο αγώνας για την επιβίωση είναι οξύτερος από
άλλες εποχές του παρελθόντος και έτσι η παρανομία είναι «ευκολότερη». Οι πολιτικοί ηγέτες που από αρχομανιστική σκοπιμότητα, μοιράζουν αφειδώς δικαιώματα, η βιομηχανοποίηση και η αστικοποίηση του ανθρώπου, καθώς και η έκλυση των πολιτικών ηθών και η άμβλυνση της σκληρότητας του νόμου, τον οδηγούνε στον αριβισμό (πολιτικό τυχοδιωκτισμό) και στον ηθικό αμοραλισμό.
Εν τέλει, δεν είναι αναγκαίο (και προφανώς ορθό) να ταυτίζουμε το πολιτικό ενδιαφέρον με τον κομματικό φανατισμό και το μίσος. Στο πρώτο κυριαρχεί το «όλοι», ενώ στο δεύτερο το «εγώ και το εμείς»! Θέσεις καθαρά αντικοινωνικές και ανήθικες.
