Επίκαιρο θέμα και εν όψει σαρακοστής, προσπαθώ να δώσω μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ έννοια (όσο μπορώ και με την βοήθεια του διαδικτύου) στην έννοια του τι είναι ψυχή ;
Μια σειρά από νέα επιστημονικά πειράματα βοηθά να απαντήσουμε σε αυτό το αρχαίο πνευματικό και υπαρξιακό ερώτημα.
Η ιδέα της ψυχής συνδέεται με την ιδέα μιας μελλοντικής ζωής και την πίστη μας στη συνέχιση της ύπαρξή μας μετά τον θάνατο. Λέγεται ότι είναι η υπέρτατη αρχή, με την οποία σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε, αλλά δεν εξαρτάται από το σώμα. Πολλοί καταλήγουμε στην ύπαρξή της χωρίς επιστημονική ανάλυση ή προβληματισμό. Πράγματι, τα μυστήρια της γέννησης και του θανάτου, το παιχνίδι της συνείδησης, τα όνειρα και άλλες ακόμη ψυχικές λειτουργίες -όπως η φαντασία και η μνήμη- υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας ζωτικής δύναμης που σχετίζεται με της ζωή, μια φλόγα ζωτικής σημασίας, που υφίσταται και ανεξάρτητα από το σώμα.
Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα έως σήμερα δεν αναγνώριζε αυτήν την πνευματική διάσταση της ζωής. Μας έλεγε ότι είμαστε μόνο η δραστηριότητα του άνθρακα και ορισμένων πρωτεϊνών, ότι ζούμε για λίγο και πεθαίνουμε. Και το σύμπαν; Έχει κάποιο νόημα; Έχουν όλα προκύψει μέσα από εξισώσεις και δεν υπάρχει ανάγκη από ψυχή ή Θεό; Αλλά να που ήρθε ο Βιοκεντρισμός, η «θεωρία του Όλου», ένα νέο, γεμάτο προκλήσεις και αντίθετο στο παραδοσιακό, υλιστικό μοντέλο της πραγματικότητας. Αλλά μόνο η γνώση είναι προοίμιο για τη σοφία και σύντομα μέσω των κοσμοθεωριών θα ανακαλύψουμε την αλήθεια.
Επιστήμη
Παραδοσιακά, η επιστήμη έχει απορρίψει την ψυχή, σαν αντικείμενο της ανθρώπινης πίστης ή ως ψυχολογική ανάγκη. Οι όροι «ζωή» και «θάνατος» δεν είναι, ως εκ τούτου, τίποτα περισσότερο από τις κοινές έννοιες της «βιολογικής ζωής» και του «βιολογικού θανάτου». Φαίνεται πως για τους «συνεπείς» επιστήμονες, όλοι οι ποιητές και οι φιλοσόφοι που έζησαν ποτέ είναι απλώς σκόνη!
Ωστόσο, μέσα στους σωρούς των επιστημονικών βιβλίων, δεν μπορεί να βρει κάποιος ούτε μια ενιαία αναφορά στην ψυχή ή σε οποιαδήποτε ιδέα μιας άυλης, αιώνιας ουσίας που καταλαμβάνει την ύπαρξή μας. Πράγματι, μια ψυχή δεν έχει βρεθεί ποτέ κάτω από το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ούτε σε περιδίνηση στο εργαστήριο σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα. Σύμφωνα με αυτά τα βιβλία, τίποτα δεν φαίνεται να επιβιώνει από το ανθρώπινο σώμα μετά τον θάνατο.
Ενώ η Νευροεπιστήμη έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο και φωτίζει τη λειτουργία του εγκεφάλου, έχουμε μια υποκειμενική εμπειρία που παραμένει μυστηριώδης. Το πρόβλημα της ψυχής βρίσκεται ακριβώς εδώ, στην κατανόηση της φύσης του εαυτού, στο «εγώ», στην ύπαρξη που αισθάνεται και ζει τη ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα για τη Βιολογία και τη Γνωστική Επιστήμη, αλλά για το σύνολο της δυτικής φιλοσοφίας συνολικά.
Βιοκεντρισμός
Πρόσφατα, ο Βιοκεντρισμός και άλλες επιστημονικές θεωρίες έχουν επίσης αρχίσει να αμφισβητούν τις παλιές υλιστικές φυσικο-χημικές θεωρίες και θέτουν κάποιες από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις για τη ζωή: Υπάρχει μια ψυχή εκεί έξω; Μήπως κάτι αντέχει στη φθορά του χρόνου;
Η ζωή και η συνείδηση είναι κεντρικής σημασίας για αυτήν τη νέα άποψη των επιστημόνων σχετικά με τις έννοιες της ύπαρξης, της πραγματικότητας και του σύμπαντος. Παρά το γεγονός ότι το τρέχοντα επιστημονικά βιβλία βασίζονται στην πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι κάτι αντικειμενικό για κάθε παρατηρητή, νέα πειράματα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι η ζωή είναι μόνο η δραστηριότητα των ατόμων και των σωματιδίων, τα οποία περιστρέφονται γύρω για μια στιγμή και στη συνέχεια θα διαλυθούν στο τίποτα. Αλλά πλέον προσθέτουμε νέα κομμάτια σε μερικά από τα σημαντικότερα παζλ της σύγχρονης επιστήμης, συμπεριλαμβανομένης της αρχής της αβεβαιότητας και της τελειοποίησης των νομοθεσιών που διαμορφώνουν το σύμπαν.
Σκεφτείτε το περίφημο πείραμα με τις δύο σχισμές. Όταν παρακολουθείτε ένα σωματίδιο να περνά από τις τρύπες, περιμένετε να συμπεριφέρεται σαν μια σφαίρα, περνώντας μέσα από τη μία σχισμή ή την άλλη. Αλλά, αν κανείς παρατηρήσει το σωματίδιο, εμφανίζει τη συμπεριφορά ενός κύματος και μπορεί να περάσει μέσω των δύο σχισμών ταυτόχρονα. Αυτό και άλλα πειράματα μας λένε ότι υπάρχουν απαρατήρητα «κύματα πιθανότητας», μια θέση του μεγάλου Νομπελίστα Max Born. Παράλληλα, πειράματα καθιστούν όλο και πιο σαφές ότι ακόμη και η απλή γνώση στο μυαλό του ερευνητή είναι αρκετή για να μετατρέψει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.
Πολλοί επιστήμονες απορρίπτουν τα συμπεράσματα αυτών των πειραμάτων, αλλά, πρόπερσι μια ομάδα φυσικών (Nature Communications 2011) έδειξε ότι η κβαντική αυτή «παραξενιά» εμφανίζεται επίσης στον άνθρωπο – σε παγκόσμια κλίμακα.
Όπως επεσήμανε ο Καντ πάνω από 200 χρόνια πριν, όλες οι εμπειρίες -όπως τα χρώματα, οι αισθήσεις και τα αντικείμενα που αντιλαμβανόμαστε- δεν είναι τίποτα άλλο παρά παραστάσεις στο μυαλό μας. Χώρος και χρόνος είναι απλώς εργαλεία του μυαλού για τη συνοχή του όλου. Τώρα, για τη διασκέδαση των ιδεαλιστών, οι επιστήμονες έχουν αρχίσει αμυδρά να αναγνωρίζουν ότι οι κανόνες αυτοί καθιστούν δυνατή την ίδια την ύπαρξη. Τα αποτελέσματα της Κβαντικής Φυσικής -και όχι μόνο- δείχνουν ότι ένα μέρος του μυαλού -η ψυχή- είναι αθάνατο και υπάρχει έξω από τον χώρο και τον χρόνο.
ΠΗΓΗ:Psychology Today
Υ.Γ: Περισσότερα σε ...λίγες μέρες !!
